Ze ‘kust’

13 comments
Nederlands, Turkey

Onder druivenranken zitten oude mannen op blauwe stoeltjes. Hun pet wijst dezelfde richting uit, richting blauwgeruit tafelkleed, meer bepaald richting backgammon-spel.

Het is zaterdag 16 juli.
Na tien dagen leven op het platteland werd het tijd mijn fiets van stal te halen. Mijn stalen ros werd gemist en het wildkamperen ook.

Afgelopen nacht bracht een langeafstandsbus me van Izmit, 700 kilometer zuidelijker, in Bodrum. De bus was voorzien van airco en wifi. Je werd er onthaald door een ijsje en frisdrank. En door nieuwsbeelden op de mini-tv voor je.
Op deze laatste waren soldaten, politie en burgers in actie. Was er een betoging? Wat gebeurde er? Waar is dat? De Turkse ondertiteling bood me geen antwoord en de Turks sprekende dame naast me al evenmin.
De busreizigers waren druk in de weer met hun gsm. Bellen, sms’en, messenger of whatsapp. Alle mogelijke communicatiekanalen werden benut. Er was iets loos, dat was duidelijk, maar wat, dat was me een raadsel. Ik begaf me ook in de online wereld. Tientallen berichtjes kreeg ik te lezen, van bezorgde familie en vrienden in België en Turkije.
Een staatsgreep in Turkije was het antwoord op alle rumoer. Wat nu? Wat zal er gebeuren met dit land en haar zo gastvrije mensen? Veel vragen, geen antwoorden.

Zaterdag 16 juli, 10 uur 30. Ik arriveerde in de kuststad Bodrum. Om 14 uur nam ik er de boot richting helderblauwe hemel, azuurblauw water, hart- en asfaltverwarmende zon, witte huizen met platte daken, bougainville, cactus, palm- en vijgenboom, ezel langs de weg, oude mannen nippend aan zwarte thee en postkaartbaaien. Welkom op het schiereiland van Datça, gelegen in het zuidwesten van Turkije, aan de Egeïsche Zee.

40 graden kreeg ik er als heet toemaatje bovenop. Mijn banden tikten over de gitzwarte, blinkende asfaltweg. Het bandenprofiel verdween instant in gesmolten teer met kiezels. Mijn keel was op zoek naar microdeeltjes vocht in de lucht en kreeg macrodelen asfaltsmaak in de plaats.

Ik waan me terug 19, op reis in Griekenland, hoppend van het ene naar het andere Cycladeneiland. De scooter heb ik geruild voor mijn fiets en mijn zus Leen is enkel in gedachten bij me. Waw, het is hier prachtig!
Dat Grieken hier geleefd hebben is overal te proeven, ook in de mezze die ik koos uit de koeltoonbank van een plaatselijk restaurantje in Knidos, het laatste dorp op het schiereiland. Ik fiets vervolgens naar het schiereiland van Bozburun en zo verder oostwaarts langs de Egeïsche Zee.

Ik geniet van kamperen op idyllische stranden. Stranden voor mij alleen. Ik geniet van dorre natuur, rood gesteente, azuurblauw water, van verse vijgen plukken en eten, van pijnboombossen.
Ik geniet minder van dagelijkse temperaturen tussen 42 en 48 graden. De hitte in combinatie met het continue erg steil klimmen en dalen maakt me ziek. Het vergt teveel van mijn lichaam. Waardoor ik in Dalyan een camping opzoek en er een paar nachten verblijf. Rust en schaduw doen me goed. Met hernieuwde energie begin ik mijn tocht richting centraal-Anatolië. Ditmaal met een aangepast fietsschema waarbij ik voor dag en dauw, voor de grootste hitte, op de fiets spring.

Maar vooraleer ik me naar daar begeef, ga ik op zoek naar de kuisboom. Een struik die op beide schiereilanden voorkomt. De thee die ervan gemaakt wordt, zou het libido temperen. Een zoektocht waardig. Na een week zoeken stuit ik op een, en dan nog een, en nog… Ik kon in één, twee, drie tante nonneke worden. Maar heb de thee toch gelaten voor wat ze was. Ik was tevreden zo. Want ja, ik heb veel ge’kust’.

13 thoughts on “Ze ‘kust’”

  1. Kaat says:

    Amai, zo’n hete temperaturen! Verzorg je maar goed! Mooie foto’s, as usual. Geniet maar verder met volle teugen, behalve van de thee dan 😉

    Liked by 1 person

    • Geen vrees Kaatje, die hete temperaturen gaan heel binnenkort terug serieus omslaan. Afgelopen week al een paar keer ijs van mijn tent mogen schrapen 😉

      Like

  2. Liefste nicht, danke voor het delen in je unieke ervaring! Ik geniet ervan!!! Wees voorzichtig en trap vooruit!! Love you!

    Liked by 1 person

  3. Hey Trien, beetje verward: moet juli niet september zijn? Indien wel, een begrijpelijke vergissing: na zo lang reizen hou je de dagen wellicht niet meer bij😀. Groeten en bedankt voor”t verslag!

    Like

  4. Prachtig. Ik ben helemaal mee ook al zit ik hier aan de ontbijttafel met een kopje thee en het vooruitzicht op een werkdag.

    Big hug and take care!

    X

    Like

  5. Eens te meer: wow! Blijf vooral trappen, Trien 🙂

    Groetjes

    Piet

    Piet Verbeest Tel 0477 34 04 79 Redacteur Jansen & Janssen Creative Content Muinklaan 6, 9000 Gent http://www.jaja.be

    *Ontdek 14 creatieve content cases en veel meer op http://www.jaja.be *

    2016-09-28 11:44 GMT+02:00 trien trapt :

    > trien trapt posted: “Onder druivenranken zitten oude mannen op blauwe > stoeltjes. Hun pet wijst dezelfde richting uit, richting blauwgeruit > tafelkleed, meer bepaald richting backgammon-spel. Het is zaterdag 16 juli. > Na tien dagen leven op het platteland werd het tijd mijn fie” >

    Liked by 1 person

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s