‘Waar is jouw lach gebleven Trien?’
Na drie dagen Iran, mijn beloofde land, drong het plots tot me door. Sedert de grensovergang in Noorduz lachte ik niet of nauwelijks.
Waar ik gewoonlijk naar iedereen vrolijk zwaai, luidkeels de plaatselijke ‘hallo’ roep en toelach, bleef het nu stil. Uit mijn mond, in mijn hart.
Welcome in Iran. The country that surprised me already in the first kilometres with stunning scenery. Although I rode into the wrong direction Aras Valley was a nice consolation prize #Iran
Aras Valley #Iran
Waking up in snow, pedalling in snow #Iran
#Tabriz #Iran
#Tabriz #Iran
Iran, mijn veelbelovende land. Het land van ongeëvenaarde gastvrijheid, overweldigende natuur, eeuwenoude cultuur. Van majestueuze moskeeën en een overvloed aan fruit, noten en niet te versmaden dadels, dat land was niet wat ik ervan verwacht had.
#Iran
December is cocooning month. Days are short and outside it’s freezing cold. So after watching the most lovely sunset, your tent is the most appropriate place in between 6 pm and 8 am. Goodnight #Iran
Sedert september laatstleden was er een fatwa afgekondigd die vertelde dat fietsen voor vrouwen verboden is. Was dat het? Werd ik daarom genegeerd of afkeurend bekeken? Dat was toch voor locals bedoeld, niet voor toeristen…
Crossing another salt lake. This time not by pushing my bike and carrying my luggage for kilometres and hours, but by rolling over a fairly busy asphalt road. Despite the traffic, the views were great #LakeUrmia #Iran
Lake Urmia #Iran
Iran is too big to cycle all the way with my tourist visa, even when extended. So I took a 19 hour bus from Urmia to Isfahan. I was hosted by the most friendly Mohammad of Iran, whom I met in Georgia. He and his friend Bahram became my personal guides and party friends in this beautiful city. They showed me also this Naghsh-e Jahan Square, one of the largest city squares in the world #Iran
Isfahan #Iran
Of was ik het? Wist ik me geen houding te geven en fietste ik verkrampt over de wegen?
Ik voelde me gevangen, geïsoleerd, zowel door hijab en kleed als door mijn onkunde van het Farsi. Niet alleen het alfabet is anders, de cijfers ook. Niemand op mijn weg sprak Engels maar dat mocht eigenlijk geen probleem zijn.
Ik voelde me helemaal niet welkom. Alhoewel de politie me op dag één het tegenovergestelde beweerde. Tot acht maal toe moest ik stoppen en mijn paspoort tonen, gevolgd door de woorden ‘Welcome in Iran’.
Isfahan #Iran
In Isfahan you have 5 beautiful old bridges from the Safavid period and therefore. Unfortunately the river dried up. But the good thing is, it became a meeting point for locals. Musicians are gathering to sing or play, youngsters are making small fires or are just hanging around. It feels always good to see cyclists in a country #Iran
Isfahan #Iran
Isfahan #Iran
When leaving the city to start some desert adventure I stopped at a bike repair shop. Immediately this cute kid cycled towards me, checked my bike and showed his. He was incredibly proud when I offered him a WWF-tattoo. #Isfahan #Iran
Zeven dagen later, eindelijk…
Ik lachte dankzij de leuke ontmoeting met mijn couchsurfhost Nassim in Urmia. Ik kon communiceren, jolijt! Ze vertelde me hoe erg ze de hijab haat (jij ook?) en hoe verschrikkelijk ze het vindt dat de vrouw in Iran zo onderdrukt wordt (zeer zeker). Ze vertelde over haar daaruit voortvloeiende twee jaar durende depressie en de hoop op emigratie (fingers crossed).
The nice thing about cycling off the beaten track is you bump into villages were bath, bed and watering can are just there waiting for you. Strange though, I did use deodorant in the morning #Iran
A sweet farmer surprised by seeing me in his abandoned village. Showed me his livestock and invited me for tea and biscuit. Memorable encounters for sure #Iran
#Iran
#Iran
A man that (unfortunately) doesn’t need any introduction, omnipresent, even in the smallest villages #Khomeini #Iran
Ik lachte dankzij het weerzien met Mohammad en Bahram in Isfahan en de leuke dagen dat ik er met hen spendeerde. Van een ‘underground’ verjaardagsfeestje, bezoek aan de familie, falafel on the road tot het bezichtigen van heel wat cultureel erfgoed. Iraanse schoonheid en gastvrijheid troef!
#Iran
Pir-e Sabz, also called Chak-Chak, is situated in Yazd region. It’s located in a shallow cave on the side of a barren mountain. The pir is the most sacred of the mountain shrines of Zoroastrianism #Iran
View into the valley #ChakChak #Iran
Although you have the most wonderful, fairylike cities in Iran, I prefer the countryside. Trying to communicate with locals, helping a bit on the field or just sitting there and enjoying the landscape or life around. Here in lovely, crumbling mud-brick, desert village Kharanaq, said to be more than 1000 years old, where farmers grow yellow carrots #Iran
Ik lachte door kleine ontmoetingen onderweg, nu eens een eenzame lieve boer, dan weer een enthousiast jong kereltje op de fiets of een man die me uitnodigde voor een warme thee toen ik door de sneeuw fietste.
I didn’t feel the warmth of my family this Christmas but instead my small campfire did a good job. There was plenty of space for all of you, but nobody showed up #Iran
December 28th, the Day of the Innocent Children. I entered a boys school in Meybod. I checked if I could take a picture. By seeing the camera the boys became instantly wild. They started shouting, screaming, pulling and pushing just to be on the first row. Hilarious! Here already a bit tempered because while the school bell rang the director appeared and stopped this funny (picture) play time. Only a few diehards neglected him #Iran
Ik lachte minder bij de vele asfaltwegen, het drukke verkeer, de voorbijrazende vrachtwagens, de gigantische afstanden en mijn eindeloze zoektocht naar onverhard terrein. Zelfs Google Earth kon me vaak niet helpen.
Ik lachte minder bij de ontelbare auto’s langs de weg die me dagelijks opwachtten of volgden. Om te vragen waar ik vandaan kom en naar waar ik rijd. Zelfs al was dit goed bedoeld.
You can follow maps, main roads, side roads, tourist guides… or you can follow your nose, eyes, heart or just some truck trails in the sand not knowing where they’re leading to. Hoping they’ll bring you to a nice destination in the good direction. And they did… suddenly I saw this. ‘Badgirs’ foreshadowing a big ghost village. Badgirs are windtowers or wind catchers, let’s say, the current aircon. Ancient systems designed to catch even the lightest breeze and direct it to the rooms below. Ingenious! #Iran
#Iran
#Iran
Ik lachte niet door achtervolgingen van kerels op brommers, die naast je komen rijden en handtastelijk worden. Rechtsomkeer maken en opnieuw hetzelfde doen, dit tot drie maal toe.
Ik lachte niet door vragen of je samen op de foto kan en er plots een vreemde hand aan je borst zit.
saw this little kid in one of those beautiful alleys of Yazd. He was pushing, with his tongue out of his mouth and each meter stopping to catch his breath, an excessive loaded wheelbarrow. Worth a picture I thought but meanwhile realising offering some help would be more appreciated. He didn’t understand the situation but found it just great and funny. With a big smile he was leading me towards his house. The last tiny stretch down I left him. Here smiling me goodbye #Iran
Time to change the word ‘tea’ into ‘chai’ #Iran
View from the rooftop terrace of the hostel #Yazd #Iran
Ik lachte nog veel minder toen ik gevolgd werd door een stevige kerel op een brommer. Hij me van mijn fiets trok, in een zandput naast de weg probeerde te duwen en me trachtte te verkrachten en wurgen.
Nee. Ik weende, ik was op, leeg, uitgeput en voelde me gigantisch onbegrepen. Want ja, ‘in elk land heb je toch slechte mensen’ klonk het. ‘Euh jawel, maar drie voorvallen in vier fietsdagen tijd, sorry, dat heb ik nog nooit meegemaakt.’ En ook ‘Iran heeft goede mensen, dat kan niet, je liegt, hoe durf je!’ en ‘Hé, wees blij, je leeft toch, bekijk het positief!’.
Jawel, uiteraard, dat probeerde ik. Ik was super dankbaar dat ik kon ontsnappen. Dat ik, toen ik aan mijn enkels door het zand gesleept werd, een voet kon losmaken en in die kerel zijn ballen, borst en kin kon schoppen en wegrennen.
A sweet farmer, again… Living in the most beautiful, neglected old fortress. He whispered to me, probably thinking that like that, I could understand his Farsi better #Iran
Branches becoming a coat rack #Iran
Maar het was genoeg geweest. Ik durfde de straat niet meer op, het geringste brommergeluid bezorgde me kippenvel en een sneller kloppend hart. Ik keek constant om en checkte of ik niet gevolgd werd. Paranoïa troef!
Stripes and two wheels, I like #Iran
Face this #Iran
Uren heb ik in het politiekantoor gesleten.
Uren heb ik met mijn zus Griet aan de lijn gehangen. Wat had ik zonder haar gedaan? Een ‘dank je wel lieve zus’ dekt niet hoe dankbaar ik hiervoor ben!
Uren heb ik ook op de Facebookpagina van ‘Bicycle travelling women’ gespendeerd. Gelezen dat ik, als solo fietsende vrouw in Iran, helemaal niet de enige was met negatieve ervaringen.
Urenlang probeerde ik goede herinneringen aan het land op te roepen maar mijn negatieve, te kort op elkaar volgende, primeerden jammer genoeg.
Persepolis was the ceremonial capital of the Achaemenid Empire (ca. 550–330 BC), worth a stop I thought #Iran
Persepolis #Iran
The most wonderful man of Iran lives in Marvdasht (near Persepolis) and is married with a sweet Greek lady. I wanted to camp next to Persepolis, he came towards me, big smile on his warm face included. Asking if I didn’t want to camp in the garden of the hotel he was working in. First I said ‘no thank you’, but after a while, feeling insecure after what happened the last days, I said yes. I pitched my tent in the garden of that fancy hotel. The man asked if I wanted to take a shower and have some food (all for free). Again, I said ‘no thank you’. Half an hour later, the manager was there. I couldn’t stay there, it wasn’t allowed for security reasons. So the sweet man asked the gardener to bring me to his house where his wife took care of me, offered me tea, a shower and a bed to sleep in. The warmest encounter I had in Iran was definitely in Marvdasht. Especially after two ‘cold’ days. What I didn’t know was that after this beautiful encounter I had the worst one a couple of hours later #Iran
50 tinten blauw
Niet enkel in al die oogverblindende moskeeën die Iran te bieden heeft, maar ook op mijn huid. Blauwe plekken werden paars, groen, geel. Gele plekken verdwenen.
Ook ik verdween, sterk vervroegd, uit Iran, mijn veelbeloofde land.
Naar Oman. Naar een nieuw land, een nieuw ‘klimaat’ met nieuwe mensen. En naar nog iets nieuw. Maar dat hou ik voor een volgende keer.
My last try to have a good souvenir of Iran was by going to Qeshm island. Unfortunately also this attempt turned out into a big escape towards Oman #StarsValley #Iran
We zijn ondertussen 2 maanden verder. Ik voel me goed, Oman doet me goed. Correctie: Oman doet me super!
___
Het ligt niet aan zijn mensen, maar aan het systeem, aan het zo verwrongen systeem dat sommige mannen maakt zoals ze niet horen te zijn… Bij deze wil ik alle solo fietsende vrouwen met Iranplannen verwittigen. Een verwittigd man is er twee waard, een vrouw drie. Ja toch?
Like this:
Like Loading...
trien trapt 
Hey Trien, we blijven het een geweldig initiatief van je vinden. Hopelijk komen er nog voldoende hartverwarmende ontmoetingen om de bittere ervaringen te verzachten. Hou je goed, Jonas & Lien
LikeLiked by 1 person
Daar ben ik van overtuigd! Dank je wel Jonas en Lien x
LikeLike
wow Trien, heftig, vreselijk…
Hopelijk fiets je nu naar betere oorden…
wij blijven duimen voor u
dikke knuffel
LikeLiked by 1 person
Dikke merci liefste Isabelleke xxx
LikeLike
Goed dat je alsnog je verhaal vertelt! Zoiets is op geen enkele manier goed te praten en moet gezegd worden!! Ik wil niet weten hoeveel vrouwen daar (moeten) zwijgen! Veel bewondering voor je moed (en toch ook wel voor de sportieve prestatie) !!!
LikeLiked by 1 person
🙂 bedankt Sarah x
LikeLike
Met ingehouden adem je relaas zitten te lezen. Gelukkig heb je ‘t er levend vanaf gebracht! Voor mannelijke reizigers is Iran vaak geweldig, maar westerse alleengaande vrouwen lopen gewoon gevaar. Heel veel plezier en geluk op de rest van je trip!
LikeLiked by 1 person
Mooi, bedankt Jan
LikeLike
Ik weet niet of het in dit geval ook zo is, maar onderweg zijn op de fiets is normaliter toch het beste helende middel, niet? Dus…: Keep on pedaling!
LikeLiked by 1 person
Inderdaad. Zo zag ik het. Je moet je confronteren met je angsten om ze te kunnen overwinnen. Het weggaan uit Iran was echter wel de beste beslissing. Bedankt Joeri
LikeLike
Oei Trien, helemaal niet leuk! Super moedig dat je dit zo openlijk vertelt en aanpakt. Ik bewonder je nieuwsgierigheid naar de vreemde en het onbekende, hopelijk blijft die nieuwsgierigheid overeind na dit alles.
“Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”
We missen je! Neem je tijd om die blauwe plekken te laten verdwijnen. Ik zou willen schrijven “Wees voorzichtig”, maar dat was je al. Ik wens je een snelle cursus zelfverdediging, veel liefde en ieder moment een groepje even zotte vrouwen toe, waarmee je je (bijna) overal ter wereld veilig kan voelen.
Het ga je goed! x
LikeLiked by 1 person
Bedankt lieve Ben. En geen vrees: I’ll keep pedalling 😉 x
LikeLike
Super lief, bedankt Ben. En geen vrees: nieuwsgierigheid, doel en geloof in het goede wint van angst. Liefs, trien x
LikeLike
Trien, ik vind het echt erg voor u en wens je veel sterkte! Maar ik vind het vooral erg dat je “zeepbel”, want zo noem ik je wereldbeeld van het Midden-Oosten en alle andere moslimlanden, nu doorprikt is.
Die landen hun cultuur en levenswijze loopt 500 jaar achter op de onze en is voor grote delen, vergeef me het woord, gewoon achterlijk. Zolang ze daar kerk en staat niet scheiden zal het altijd zo blijven.
Westerlingen passen niet in hun cultuur en hun cultuur past niet in de onze. Het heeft tientallen jaren geduurd, maar men begint het hier eindelijk in te zien. Alleen spijtig dat het te laat is.
Ik nodig je uit om eens op een zomerse dag een fietstochtje te doen door Brussel en al zijn multiculturele buitenwijken en weet me dan vooral te zeggen van welke afkomst de verbale agressors zijn, hun godsdienst zullen we dan zelf wel raden.
LikeLike
Als vrouw naar een islamitisch land gaan en daar fietsen… Héél slim… We kunnen nog niet overweg met de moslims in België en jij gaat een beetje het gevaar opzoeken in Iran. Sorry, anderen krijgen misschien een krop in de keel of krijgen hier een kick van, maar ik vind dit onverstandige aandachttrekkerij waarbij je onnodige risico’s neemt. Maar hé, als je terug kom mag je, met een beetje geluk, jouw verhaal komen doen bij Ter Zake, De Afspraak of Van Gils en gasten waar je jouw “bijna vermoord” ervaring kan weg relativeren. Applaus gegarandeerd -_-
LikeLike
Ik heb daar niets tegen behalve het feit dat hier veel schokkender zaken gebeuren waarbij geen risico’s genomen worden door de slachtoffers, die echter geviseerd worden door overheden zonder dat pers en media daarover iets publiek mogen maken. Dit is onaanvaardbaar..
LikeLike
Amai, helemaal niet leuk, Trien. Take care & hopelijk blijven dergelijke nare avonturen je voortaan bespaard.
Groetjes vanuit een Gent vol lentekriebels!
Piet
Piet Verbeest Tel 0477 34 04 79 Redacteur Jansen & Janssen Creative Content Muinklaan 6, 9000 Gent http://www.jaja.be
*Ontdek 14 creatieve content cases en veel meer op http://www.jaja.be *
LikeLiked by 1 person
Dank je wel Piet. Groetjes uit een zomers Dubai, trien x
LikeLike
Nog even hard geraakt door wat je hebt meegemaakt, Trien. Moedig en juist om je verhaal te vertellen! Wij zullen volgende maand alleszins met andere ogen naar Iran kijken dan tijdens ons eerste bezoek. Even sterk blijven doorgaan! En vooral: even prachtige foto’s blijven nemen, ze zijn adembenemend!
LikeLiked by 1 person
Ooh, dank jullie wel Pieter en Eline. Ik wens jullie een mooie doortocht door Iran en een mooie trip huiswaarts. Tot snel x
LikeLike
Zeg maar Jurgen 🙂
LikeLiked by 1 person