Defrost (NL)

26 comments
Nederlands, Oman

Mijn hijab werd met een kreet van opluchting en een grote zwaai overboord gegooid, samen met die korrel zout. Mijn lange, zwarte jurk werd daaropvolgend razendsnel uitgetrokken.

Maandag 16 januari, 9 uur 30.
Ik zat op de boot van het eiland Qeshm, ten zuiden van Iran, naar Khasab, een levendig havenstadje 55 kilometer verder, in het noorden van Oman, op het Musandam schiereiland.

Verademing, verlichting en een dit-voelt-beter-gevoel.
Een boot waar de atmosfeer instant 180 graden draaide, samen met die koers van mij. Waar je met Engels begrepen werd. Waar ik een koppel Roemeense fietsers ontmoette en waar Iran-belevingen uitgewisseld werden, 180 graden verschillend.

De eerste dagen op de peninsula waren schoorvoetend, aftastend en vooral angstig. Het steeds achterom kijken op de fiets en het onveilig voelen bij kamperen moest ik afleren. Liefst zo snel mogelijk.

Een paar dagen later bracht een andere boot me naar Shinas, naar het ‘vasteland’ van Oman. Ik kon mijn tocht langs de kust richting Muscat, Omans hoofdstad, aanvangen.

Geen ontploffingsgevaar voor mijn kilometerteller, nee nee! Dagafstanden van 55 kilometer waren een maximum.
‘Tijd Trien, geef jezelf tijd, het komt wel…’

Durven stoppen om een foto te nemen, om te picknicken of om te praten met die eenzame visser die zijn visnet herstelde.
Durven die eerste onverharde weg nemen en durven mensen vertrouwen die me een slaapplaats aanboden.

Ik werd zekerder, ontdooide en kon geleidelijk aan opnieuw genieten. Meer zelfs, ik kon lachen, zwaaien en wegsmelten bij kinderen die in koor ‘I love you, I love you’ riepen. Ik liet achterom kijken naast me liggen en keek vooral vooruit. Niet enkel richting Muscat maar richting volgende 15.000 kilometer.

Meer als voorheen geloof ik erin ‘You can only conquer fear by facing it!’.

26 thoughts on “Defrost (NL)”

  1. Mie says:

    Je hebt het weer mooi voor mekaar gekregen om al dat moois aan ons te tonen. Prachtige foto’s Trien. En o zo blij dat je terug de oude bent. XXX

    Liked by 1 person

    • Lieve mama, oud ben ik, zeer zeker en elke dag een beetje meer. Maar gelukkig voel ik me nog (niet elke dag evenveel, maar toch) lekker jong. Bisous x

      Like

  2. chantal says:

    hey trien. Waw heb zoveel respect voor wat jij doet ondanks tegenslagen toch altijd positief. Prachtige foto’s ik geniet er iedere keer van. Dikke knuf.

    Liked by 1 person

  3. Kaat says:

    Mooi mooi mooi, we blijven het zeggen omdat het waar is, knappe foto’s maken én positief blijven zitten allebei in je DNA ingebakken, samen met nog zoveel leuke andere eigenschatten, euh,
    -schappen! 😉

    Liked by 1 person

    • 🙂 Lief, lief, lief. Ik blijf het zeggen super vriendinnetje met ook jouw eigenste super eigenschatten, euh, -schappen! xxx

      Like

  4. Yes, na regen komt zonneschijn en nog veel fietsplezier in je pas begonnen tweede fietsjaar. Hou de moed er in, nog slechts 15.000 km. trappen.
    Proficiat, terug een schitterende fotoreportage.
    XXX

    Liked by 1 person

    • Yes, jullie kunnen eindelijk officieel beginnen aftellen, maar liefst niet luidop, dank je. En ook voor ‘t complimentje x

      Like

  5. Edith en Roland Spee says:

    Hey Trien, zo fijn om weer onbezorgde tonen te horen en te zien dat je je weg weer vol vertrouwen kon hervatten! We wensen je heel veel mooie ervaringen op je route en we blijven je volgen met veel respect en grote interesse! XXX

    Liked by 1 person

  6. Leentje says:

    Prachtige foto’s alweer! En ongeloof, verwondering, een beetje jaloezie 😉 maar bovenal tonnen respect!!!! Ik wens je een veilige en ontspannende verdere reis toe!!! Ben blij dat je je lach terug gevonden hebt!!!! X x x

    Liked by 1 person

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s