‘Welkom in Tashkent. De lokale tijd is 13 uur 30. Het is veertien graden, het regent. Dank om voor Uzbekistan Airways te kiezen. We wensen u een aangenaam verblijf.’
18 april 2017. Een teletijdmachine brengt me van het broeierige Dubai naar het druilerige Tashkent, Oezbekistans hoofdstad.
Ik word een jaar terug in de tijd geflitst, meer bepaald naar het begin van mijn trip. Dit niet enkel door de regen op de eerste en, in tegenstelling tot vorig jaar, nagenoeg enige dag.
Maar ook door een ontvangstcomité van Sovjet appartementsblokken en tetterende, excuseer, klepperende ooievaars in hun nest. Babyboom … alweer! ‘Waar is die babyborrel?’
‘Ik ben in Tsjechië.’
Wat zeg ik?
Putten in het wegdek, in alle maten, en kerken met gouden koepels.
‘Tsjechië?’
‘Je bent in Oekraïne Trien’.
En ook ezels, massaal veel ezels, op en naast de weg, bij voorkeur koppig. Nu eens met kar, dan met veulen of gewoonweg ongegeneerd bronstig. En pastelkleurige huizen. Ja, die ook!
‘Oekraïne?’
‘Niets van!’
‘Je bent in Roemenië!’.
Lada’s all around en ‘prachtige’ gasleidingen boven de grond.
‘Georgië it is!’.
En wat met dat glooiend groen landschap met daarachter die hoog besneeuwde bergtoppen? En die gigantisch brede rivieren met dat klein stroompje bruin water?
‘Ben je niet in Azerbeidzjan?’.
Ook de taal is hier door het Turks beïnvloed.
‘Wellicht … Azerbeidzjan zal het zijn!’.
Maar ook ritselende populieren, wilgen op een rij, en witte bloesems.
Ik ben terug tien. Fiets door mijn straat. Het regent. Ik fiets door plassen, benen -hupakee- in de lucht.
Ik zing. Ik voel me goed. Ik voel me thuis.
‘Welkom Scotty, beam me up, wanneer je maar wil!’.
Welkom in Oezbekistan!
trien trapt 
je hebt er zin in, geniet ervan 😉
LikeLiked by 1 person
‘t Zal wel zijn! I will. En dank je!
LikeLike
Tof verslag Trientje! xx
LikeLiked by 1 person
Dikke merci Kaatje xxx
LikeLike
Opnieuw prachtige foto’s. Alsof je vanuit je zetel een beetje mee de wereld verkent
LikeLiked by 1 person
Dank je wel Pieter! Veel reisplezier 😉
LikeLike