Langs de kant van de weg een handvol grazende koeien, een defecte Chinese truck en wat verderop een kudde schuwe jaks. Op diezelfde weg rijdt een afgeladen volle jeep met op het dak een rondkijkend schaap. Hij heeft het naar zijn zin. De jeep rammelt voorbij aan een koppel wereldfietsers, happend naar zuurstof in de lucht.
Tja, het is weer zover… spitsuur op de Pamir ‘Highway’!
De Pamir Highway of de M41 loopt door Afghanistan, Oezbekistan, Tadzjikistan en Kirgizië.
Gelegen in het Pamir-gebergte, is het de tweede hoogste internationale snelweg ter wereld. Ak-Baital, zijn hoogste pas, bevindt zich op 4655 meter. De Pamir Highway loopt voor een groot deel door Gorno-Badachsjan, een autonome provincie in Tadzjikistan die 40% van het land beslaat en waar 3,3% van de Tadzjiekse bevolking leeft.
De Pamir Highway… dé natte droom van menig vakantiefietser.
Cururkul lake #tajikistan
Ook voor mij was het een droom. Nat hoefde niet, geef mij maar een zonnetje!
Na fietsen in de Andes en de Himalaya wist ik dat trappen tussen die ‘groten der aarde’ me het gelukkigst maakt. Fietsen door enorme weidsheid, achterover geblazen worden door schoonheid en elke nacht kamperen in een million star hotel… wat wil een mens meer?
Een landschap voor jou alleen, af en toe gedeeld met grazende koeien, een kudde jaks of malle marmotten. Marmotten die blenden in het okerkleurige landschap, die als het ware kirren wanneer ze jou, die rare vogel op wielen, in het vizier krijgen. Hun blik onlosmakelijk op jou gericht. Om dan ineens weg te spurten aan een ongeziene snelheid en met hun dikke staart grote stofwolken nalatend. Liever hun stof tussen de kiezen dan dat van een voorbijrazende jeep.
Camping spot with a view #chukurkullake #wakhancorridor #tajikistan
Dilemma van de dag: ‘Zou ik nu voor, achter of naast mijn fiets plassen?’. Wat maakt het uit, geen kat of jak te bespeuren. Zolang ik maar rekening houd met de windrichting.
Want wind is er, elke minuut van de dag en vooral… ‘in your face’!
Fietsen op de Pamir Highway is fietsen met ommetjes, althans voor mij. Naast de ‘snelweg’ wou ik ook graag verschillende valleien verkennen. Bartang en Khudara, bekend als de wildste en meest memorabele in de westelijke Pamirs (in een volgende blogpost meer). Wakhan, waar de Panj rivier de grens met Afghanistan vormt. Waar dorpjes afgewisseld worden met gedenkplaatsen met indrukwekkende ibex- of schapenhoorns die je terugflitsen naar Zoroastrische tijden. Eén voor één unieke ervaringen.
‘What is your name?’, ‘What is your name?’. Ik fiets door een dorp in de Wakhan vallei. Kinderen duiken op uit het niets en roepen me uit volle borst toe. Hebben ze me geroken misschien? Valt het op dat ik vier dagen niet gedoucht heb? Het stoort hen niet. Ze komen met nieuwsgierige blik op me toegerend.
‘My name is Trien. What’s yours?’ Oei, einde communicatie. Ik had de vraag anders moeten formuleren. ‘My name is Trien. What is your name?’, probeer ik opnieuw. Beter zo! Ik krijg instant alle namen van het vrolijke gezelschap te horen. Dit, tot twintig maal daags. Kinderen in de Pamir? Enthousiast en lief, maal twintig.
When I was strolling through the streets of Karakul village, I met this lady and her little boy. She asked me to take a picture of her son. A bit later she invited me to her house and asked again to take a picture, this time one of the family. She wanted me to send the photo to her. One problem: she couldn’t give me an address. So I received the following directions: her name, the name of the hostel I was camping, the name of the village and the country. The following day I left Tajikistan. Once I arrived in Osh (Kyrgyzstan) the picture got printed. Friends of me came over to cycle the Pamirs as well. They took the picture with them and were willing to hand over the photo. Curious to know how the family reacted while seeing their portrait #tajikistan
Tadzjikistan, een prachtig land. Een land met extremen; met koude, ijzige winters (tot -30°C) en warme, hete zomers (tot 30-40°C). Ook haar mensen zijn er warm. En jammer genoeg vaak arm. 33,2% van de bevolking is ondervoed. En toch word je dagelijks uitgenodigd voor ‘chai’ (thee) en al even snel wordt er brood en ‘smetana’ (room) geserveerd. Het leven op en rond de Pamir Highway is een leven van eenvoud, van overleven, van warmte in koude en van enorme gastvrijheid.
Mijn leven op de Pamir Highway was traag, zoals mijn snelheden en die van de enkele gespotte vrachtwagens of jeeps per dag.
De Pamir Highway… ‘What’s in a name?’.
trien trapt 
dank je wel voor weer een mooi verslagje; goede reis verder !
LikeLiked by 1 person
Bedankt Jan! Heb jij hier ook gefietst? Of staat dat nog op jullie bucketlist?
LikeLike
nee, daar heb ik nooit gefietst; lijkt me wel heel mooi, maar ook heel zwaar; petje af!!! Ik volg wel enkele mensen die op reis zijn; leuk, die verhalen en foto’s. Maar soms ook minder leuk “natuurlijk”, daar weet je zelf helaas ook van mee te praten. Mijn vriendin en ik zijn dit jaar naar Rome gefietst, dat vonden we al een hele prestatie (we zijn 66 en bijna 64). Een bucketlist heb ik nog niet, hoewel…. m’n vriendin wil nu eens wandelen door een kloof ergens in Griekenland. Ciao!
LikeLiked by 1 person
Naar Rome fietsen is niet enkel op 64 (66) een heuse prestatie hoor! Wow, hoedje af! Moet een erg mooie tocht geweest zijn. Geniet van al het moois rondom ons!
LikeLike
Wat een mooie foto’s weer Trien, de Stannekes mogen er zijn!!! 😉 Geniet ervan!
LikeLiked by 1 person
🙂 bedankt Michiel. Ze mogen er zijn, zeer zeker. Kirgizië is mijn favoriet! More to come 😉
LikeLike
Trien, Trien, Trien wat mooie belevenissen.
De ruige natuur die je toelacht en het genieten van alles rond je, zelfs van de wind “in your face”.
De prachtige mensen die je ontmoet zowel uiterlijk als innerlijk, en dank zij jouw blogspot kunnen wij toch ietsje meereizen met je “waw-wereldreis”. Bedankt.
Be careful.
LikeLiked by 1 person
Jullie mogen ook altijd n beetje echt komen meereizen hoor. Nu dat motortje op die fiets zit, moet dat lukken 😉 x
LikeLiked by 1 person
Zalig om lezen … hier Monday morning working day maar toch eerst even de tijd genomen voor de échte belangrijke dingen zoals het lezen van je blog! Take care. We genieten van je blog! Als je zin hebt om eens over heel andere avonturen te lezen: ingedubois.wixsite.com/nicofeinge xxx
LikeLiked by 1 person
Heb me net ingeschreven zie! Kijk al uit naar jullie blogposts in mijn mailbox! Mooie nieuwe site xx
LikeLike
Trien zooooo moooi daar, en zooo mooie professionele foto’s! Ik kom naar de expo!;) ik koop het boek!
En amai hoe schoon is dat daar zeg!!! Hier spreken de foto s nog meer zo naast elkaar/ bij elkaar gegeoepeerd, nog meer dan op instagram, echt super! Ik wil ook naar daar!:))
LikeLiked by 1 person
🙂 Inaatje toch, zooooo overdrijven 😉 En toch ga ik je Kirgizië of de Himalaya aanraden 😉 xx
LikeLiked by 1 person
Hey Trien, je verslag brengt ons weer helemaal terug naar een fantastische tijd in het Pamir-gebergte. Dank daarvoor. De foto is zeker terechtgekomen. Helaas waren we zelf niet bij het afgeven, maar ze zullen ongetwijfeld blij geweest zijn. Pedal on. Tine en Wim
LikeLiked by 1 person
Nog es mega dikke merci! Niet enkel voor de foto te bezorgen in Karakul, maar ook om zoveel spullen vr me mee te brengen en de gezellige momenten in Osh xxx
LikeLike
Weer kunnen meegenieten van je vlot verslag en wondermooie foto’s! Blij dat je zoveel gastvrijheid ervaart! X
LikeLiked by 1 person
En het kent geen ophouden die gastvrijheid. Daar moeten wij toch echt nog veel van leren! xx
LikeLike