Ik smolt. Het was amper vijftien graden.
Ik voelde de warmte. De warmte voor zijn land.
Ik hoorde het in zijn woorden. Zijn mooie woorden. Woorden van een achtjarig kereltje dat me trots in het Engels toesprak: ‘We are poor, but rich in nature!’.
Wijze woorden over zijn land, zijn Nepal.
Arriving in Nepal!
Een Nepal dat voor mij vrij onbekend was. Zeventien jaar terug was ik er op doorreis richting Tibet. Maar de herinnering aan Nepal was zo vaag dat ik mezelf toeliet een wit blad te kleuren met nieuwe woorden, beelden en verhalen.
Het was mijn tweede dag op Nepalese bodem.
In Banbasa had ik de grens overgestoken. Alhoewel de apen aan de grenspost dezelfde leken, zag je toch direct een verschil. Jongens waren meer macho, meisjes hadden gestifte lippen en het wegdek kon ook een laagje make-up gebruiken.
Doordat ik nogal haastig was richting Pokhara en geen vlotte verbindingen op offroad vond, nam ik, tegen al mijn principes in, de hoofdweg. Mijn allergie aan wegen en verkeer nam grote proporties aan.
Er waren verkiezingen. Straten en gebouwen werden versierd met vlagjes. Op de dag des oordeels was alle gemotoriseerd verkeer verboden. Een zaligheid, een godsgeschenk!
Dorpen en steden waren gebouwd langs de hoofdweg. Nu eens doken grote bazaars of sjofele hotels op, dan weer hutjes waardoor je je in Afrika waande. Ik fietste door tropisch junglegroen, langs zonnebadende krokodillen en verschrikte apen. Ik hoorde ‘Hello’ of ‘Namaste’, hondengeblaf en protesterende ossen die mensen op kar voort trokken.
‘We are poor, but rich in nature!’. Woorden die me op die tweede dag ontroerden, die de nagel op de kop sloegen en waar ik later iets aan toevoegde.
De natuur in Nepal is inderdaad onbetaalbaar maar de werkelijke schatten zijn hun mensen. Schatten die altijd blinken, zelfs vanonder een laagje opwaaiend stof. Nepalezen zijn uitermate vriendelijk, warm en goedgezind. Een ‘Namaste’ en een lach zijn dagelijkse kost. Onschatbare rijkdom die velen in het Westen jammer genoeg niet bezitten.
trien trapt 
He Trien, prachtig! Neem al die menselijke warmte maar in je op, en hopelijk kan je er ooit hier ons wat mee besmetten. xxx
LikeLiked by 1 person
:)) Tja, ik mag ze inderdaad niet verliezen. Help me eraan herinneren, eens terug in België! Bedankt Karolien x
LikeLike
Super! Hier zijn we nog steeds op de lente aan het wachten ;-(
Met welk toestel neem jij die mooie foto’s?
LikeLiked by 1 person
Dank je wel Griet. Deze zijn genomen met een Samsung NX500 met twee vaste lenzen (een portret- en landschapslens en ook nog een derde lens, een zoom).
LikeLike
Verbazend mooie foto’s om van te likkebaarden
LikeLiked by 1 person
Dank je wel mama xx
LikeLike
Adembenemende foto’s, prachtig om te zien wat wij missen.
LikeLiked by 1 person
Je moet het niet missen hoor, altijd welkom 😉
LikeLike
En wij smelten weer voor je prachtige post, zowel in tekst als beeld! Veel liefs xx
LikeLiked by 1 person
Merci lieve Kaat. Blij dat het je kon bekoren xx
LikeLike
Jaaa, nu zag k t net als je filmpje bekeek! leek wel een oldschool fotootje 🙂 wel mooi plekje! ik zou erop helemaal zen v en tevree van worden.
ps: ik kijk uit naar je posts, mooi om naar te kijken, fijn om te lezen en soms ook tss d regels een boodschap en introspectie effect, dank je sweetie ❤
LikeLiked by 1 person
oldschool motootje (die auto correct ook 😉
LikeLiked by 1 person
Leuk dat te lezen Lieve. Al maak ik er maar een iemand gelukkig, het is toch één content zieltje extra. Merci! xx
LikeLike
true °° “Een ‘Namaste’ en een lach zijn dagelijkse kost. Onschatbare rijkdom die velen in het Westen jammer genoeg niet bezitten.” ik betrap mezelf er bijna dagelijks op 😦
heb je de reiziger met moto en tentje leren kennen of was het een local? en ooooh die rivier vol waterlelies (?) awww, mooi
LikeLiked by 1 person
‘Heb je de reiziger met moto en tentje leren kennen of was het een local?’ Ik denk dat je mijn fiets en tent bedoelt, niet? 😉 Ja,die rivier is zelfs een heus meer. Was een nationaal park waar ik zomaar opbotste. Trien tevree! In een stad als Antwerpen is het natuurlijk ietsje moeilijker om tegen iedereen ‘dag’ te zeggen, dus gun jezelf maar wat krediet 😉 Dank je voor jouw reactie Lieve, ik vind het altijd leuk te horen wat mensen (en dus ook familie en vrienden) denken wanneer het gelezen wordt. liefs x
LikeLike